خاطره‌بازی با سینمای ۵۹ ساله/ سالنی که قرار بود «دیزنی لند» شود

مهدی مصیبی مدیر سینما «گلریز» از خاطرات و تاریخچه این سینما و فراز و فرودهای آن در گذر عمر ۵۹ ساله اش صحبت کرد.

خبرگزاری مهر-گروه هنر: با ورود سینما به ایران، موج ساخت و سازها سالن سینما به خصوص در شهر تهران به عنوان پایتخت آغاز شد؛ سینماهایی که با امید و آرزوهای بسیاری باز می شدند ولی پس از سال ها به دلایل مختلفی بسته می شدند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

از دهه ۳۰ شمسی سینما و سینماداری از اهمیت بسیاری در ایران برخوردار بود و نبض اکران فیلم ها و جهت دهی به سینما برعهده سینماداران بود. این سینماداران بودند که تصمیم می گرفتند کدام فیلم ها چگونه و در کدام سینماها اکران شود البته طبقه بندی جغرافیایی برای اکران فیلم ها نیز از اهمیت بسیاری برخوردار بود.

سینمادارانی که چه پیش از پیروزی انقلاب اسلامی ایران و چه بعد از آن در این حوزه فعالیت می کردند، خاطرات بسیاری دارند که به همین بهانه به دیدن مهدی مصیبی رییس سینما «گلریز» در منطقه یوسف آباد رفتیم تا درباره خاطراتی که دارد و روزگاری که بر این سینما گذشته است، صحبت کنیم. هرچند این سینما چند سالی است که تعطیل شده است، اما سالن آن همچنان سر پا است؛ سینمایی که پوستر آخرین فیلمی را که در آن به نمایش در آمده در آغوش گرفته است.

سینما گلریز که در ابتدا با نام سینما گلدیس در سال ۱۳۳۷ فعالیت خود را آغاز کرد، تنها سینما-تئاتر منطقه یوسف آباد بوده است. این سالن سینما در ابتدا و توسط زوج هنری مهین و مصطفی اسکویی و با بهره برداری تئاتر آغاز به کار کرد. در واقع این دو هنرمند با تاسیس گروه هنری «آناهیتا» در همان دوران نمایش های بسیاری روی صحنه بردند. بعد از بازگشت زوج اسکویی به شوروی، این مجموعه به فرد دیگری سپرده و در نهایت تبدیل به سینما گلدیس می شود.

البته سینما «گلدیس» نیز با فراز و نشیب های بسیاری همراه بود که تاریخچه این سینما را از زبان مهدی مصیبی رییس فعلی سینما «گلریز» می خوانیم.

مهدی مصیبی با اشاره به تاریخچه این سینما به خبرنگار مهر می گوید: این سالن در سال ۱۳۳۷ به عنوان تئاتر «آناهیتا» توسط مهین و مصطفی اسکویی تاسیس شد. در آن دوران که نزدیک به ۷ سال به طول انجامید تئاترهای کلاسیک و آثار موج نو روی صحنه می رفت. این زوج بعد از مدتی به شوروی مهاجرت کردند و تئاتر «آناهیتا» با ایجاد تغییراتی تبدیل به سینما گلدیس شد.

این سینمادار پیشکسوت ادامه می دهد: با آغاز فعالیت این سینما تنها فیلم های «ریشو» یا همان اکران دو روی پرده می رفت و فیلم های جدید به این سینما داده نمی شد. «ریشو» اصطلاحی بود که برای فیلم هایی به کار برده می شد که در نوبت دوم و یا سوم اکران بعد از اکران اصلی در سینماها نمایش داده می شد و این نوبت اکران معمولا به سینماهایی که دورافتاده تر بود داده می شد.

قرار بود کمپانی «والت دیزنی» این سینما را به عنوان سینمای اختصاصی خود در نظر بگیرد و نمادهای «دیزنی لند» را در این سینما قرار دهد و آن را تبدیل به سینمای «دیزنی لند» در تهران کندوی با اشاره به اینکه دوره نمایش فیلم های «ریشو» در سینما «گلدیس» تا سال ۱۳۵۵ ادامه داشت، می گوید: این سینما در منطقه یوسف آباد قرار داشت که نسبت به دیگر سینماها در منطقه دورافتاده تری بود و مخاطبان کمتری را به خود جذب می کرد. البته نباید فراموش کرد که سینما «گلدیس» در سال های ۱۳۵۵ تا شروع انقلاب اسلامی یعنی سال ۱۳۵۷ به فیلم های کمپانی «والت دیزنی» اختصاص داده شد و در این دوره بیشتر فیلم های انیمیشن تولید کمپانی «والت دیزنی» به نمایش در می آمد و قرار بر این بود که کمپانی «والت دیزنی» این سینما را به عنوان سینمای اختصاصی خود در نظر بگیرد و نمادهای «دیزنی لند» را در این سینما قرار دهد و آن را تبدیل به سینمای «دیزنی لند» در تهران کند که با انقلاب اسلامی ایران همه کمپانی های خارجی از کشور خارج شدند و این مساله منتفی شد.

این سینمادار توضیح می دهد: مالکیت سینما «گلدیس» تا قبل از پیروزی انقلاب اسلامی ایران در اختیار یک خانم کلیمی بود که این خانم از ایران خارج شد و ملک این سینما در اختیار کمیته امداد امام خمینی قرار گرفت. ۶ ماه بعد از پیروزی انقلاب اسلامی ایران به دلیل اتصالی برق سالن طبقه بالای سینما که شامل تراس می شد، آتش گرفت و از بین رفت. بعد از آتش سوزی با توجه به اینکه هزینه های بازسازی کامل سینما بالا بود تصمیم گرفته شد تا بازسازی سینما در شرایط خاص صورت گیرد. با توجه به اینکه بالکن اصلی سینما کاملا سوخته بود بالکن از پتانسیل نمایشی سال خارج و دو سالن آن بازسازی و تبدیل به سینما «گلریز» (گلریز ۱ و گلریز ۲) شد.

به گفته وی، این سینما با نمایش فیلم های ایرانی و خارجی به کار خود ادامه داد تا اینکه به دلیل فعالیت سینماهای مرکز شهر، فروش سینما «گلریز» پایین آمد و به دلیل دورافتاده بودن این سینما، فیلم های خوبی برای اکران به آن نمی دادند. همین مساله سبب شد تا در سال ۱۳۶۷ تصمیم گرفته شود تا دوباره در این سینما تئاتر روی صحنه برود. در همین دوران بود که سینما «گلریز» تبدیل به یک سینمای دو منظوره شد به گونه ای که از صبح تا ساعت ۲۰ فیلم نمایش دهد و از ساعت ۲۰ به بعد به اجرای تئاتر اختصاص داشت.

مهدی مصیبی با اشاره به اینکه در آن سال کیومرث پوراحمد و تعدادی دیگر از هنرمندان به این سینما آمدند و تغییراتی را در آن ایجاد کردند و صحنه را برای اجرای تئاتر آماده کردند، می گوید: بعد از کیومرث پوراحمد، زنده یاد علی میری به این سینما آمد و چندین تئاتر را روی صحنه برد. از دیگر افرادی که به این سینما-تئاتر آمدند می توان به آقای عرفانی و منوچهر والی زاده اشاره کرد. البته در این دوران نمی توان گفت که فروش در این سینما خیلی خوب بود بلکه از فروش متعادلی برخوردار بود. تا اینکه زنده یاد منوچهر نوذری به سینما «گلریز» آمد که حضور وی همزمان با اجرای وی در رادیو بود و همین مساله سبب شد تا این سینما-تئاتر مخاطبان بسیاری پیدا کند و شرایط سینما کاملا دگرگون شد.

وی ادامه می دهد: این دگرگونی به گونه ای بود که شب هایی را داشتیم که پی اس ها تا ۶ سانس در روز روی صحنه می رفت. آقای نوذری در این دوران می گفت اگر قرار بود آپارات در این سانس های طولانی فیلم نمایش دهد، تا الان داغ کرده بود. منوچهر نوذری در بعضی از روزها ۶ سانس تئاتر اجرا می کرد و معمولا هر اجرا با مخاطبان بیشتر از حد گنجایش تعداد صندلی های سالن روی صحنه می رفت. منوچهر نوذری نزدیک به ۷ سال در این سالن فعالیت کرد و با حضور وی تئاتر «گلریز» تبدیل به بهترین تئاتر آزاد ایران شد و از فروش بسیار خوبی برخوردار بود.

منوچهر نوذری در بعضی از روزها ۶ سانس تئاتر اجرا می کرد و معمولا هر اجرا با مخاطبان بیشتر از حد گنجایش تعداد صندلی های سالن روی صحنه می رفتمدیر سینما گلریز با اشاره به اینکه حضور وی در این سینما از سال ۸۳ بوده است، تاکید می کند: من به همراه برادرم ۵۰ درصد از سهم یکی از شرکای مالک را خریداری و فعالیت خود را در «گلریز» آغاز کردیم. با آتش گرفتن سینما «آزادی» در اواخر دهه ۷۰، اکران فیلم در سینما «گلریز» و دیگر سینماهای منطقه با فروش بسیار خوبی همراه بود. تا زمانی که سینما آزادی دوباره فعالیت های خود را آغاز نکرده بود در سینما «گلریز» هم فیلم نمایش داده می شد و هم تئاتر روی صحنه می رفت و از فروش بسیار خوبی برخوردار بود. سینما آزادی و «شهر قصه» سال ها از چرخه نمایش خارج بود و مردم منطقه به سینماهای اطراف می رفتند و همین امر باعث موفقیت این سینماها و از جمله سینما «گلریز» شده بود و تهیه کنندگان بسیار علاقمند بودند که یکی از اکران های فیلم های خود را سینمای «گلریز» داشته باشد و این دوران اوج تا باز شدن سینما آزادی ادامه داشت.

وی اضافه می کند: بعد از درگذشت منوچهر نوذری، بهزاد محمدی به این سینما آمد و تا ۶ سال توانست با نمایش تئاترهای خود این سینما را روی پا نگه دارد. در ادامه گروه های مختلفی به این سینما آمدند و توانستند موفقیت هایی را کسب کنند. من نیز در این دوران علاوه بر مدیریت سالن، تهیه کنندگی تئاترها را با کارگردانی مجید جعفری برعهده داشتم. این روند تا سال ۹۳ ادامه داشت تا اینکه مالک سینما که ملک را از کمیته امداد خریداری کرده بود، تصمیم گرفت این سینما را ببندد و تغییر کاربری آن را بگیرد تا بتواند ساختمان سینما را خراب کند. در نتیجه از طریق وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و براساس یک کارشناسی عجیب و سفارش شده، حکمی را دریافت کرد که این سازه سینما مقابل زلزله مقاومت ندارد. این در حالی است که مبحث استقامت در برابر زلزله از سال ۱۳۷۵ تصویب شد و در تمام ساختمان های ساخته شده قبل از سال ۷۳، مساله ایمن سازی برابر زلزله رعایت نمی شد و بر این اساس ساختمان دادگستری و بسیاری از وزارتخانه ها نیز با همین مشکل مواجه است.

رییس سینما «گلریز» در پایان این بخش از صحبت هایش توضیح می دهد: در چنین شرایطی به جای اینکه وزارت ارشاد حامی سالن سینما باشد، مساله را به نظام مهندسی و شهرداری ارجاع داد و شهرداری نیز بعد از کارشناسی اعلام کرد که ساختمان نسبت به زلزله ایمن نیست و در نهایت طی نامه ای در اردیبهشت ۱۳۹۵ اعلام شد که این سینما به دلیل نداشتن امنیت کامل در برابر زلزله باید تعطیل شود و دیگر نه فیلمی برای اکران به این سینما دادند و نه اجازه اجرای تئاتر را به ما دادند. البته از آن تاریخ تا امروز در دادگاه های مختلفی حضور پیدا کرده ایم که امیدوارم بتوانیم قدم موثری در این زمینه برداریم. در این مدت دادگاه و قوه قضائیه کارشناسانی را به این سینما فرستاد تا مقاومت ساختمان را بررسی کند که همه کارشناسان معتقد بودند که ساختمان از نظر ایستایی مقاومت کامل دارد و فقط باید مقابل زلزله مقاوم شود.

ادامه دارد...

منبع: مهر

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mehrnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «مهر» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۲۷۷۶۳۵۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

انصاف را در اظهار نظر رعایت کنیم/ رونق تولید و نمایش فیلم‌ها موجب کاهش بیکاری سینماگران شده است

به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین از روابط عمومی مرکز گسترش سینمای مستند، تجربی و پویانمایی، صبح امروز سه‌شنبه ۱۸ اردیبهشت ماه، یکصد و هشتمین جلسه شورای معاونان و مدیران سازمان سینمایی با حضور محمد خزاعی به میزبانی مرکز گسترش سینمای مستند، تجربی و پویانمایی برگزار شد.

محمد خزاعی رئیس سازمان سینمایی در آغاز این جلسه گفت: به نظر می رسد مدتی است بخشی از جریان رسانه ای در صدد نا دیده گرفتن دستاوردهای سازمان سینمایی هستند و به طور مشخص این نکته را بیان می‌کنند که شما از کدام رونق در سینما صحبت می‌کنید، در حالی که بسیاری از سینماگران بی کارند. این آدرس غلط دادن است، ما در این باره کمتر صحبت کردیم و درباره اش تحلیل نشده که بیکاری سینماگران ربطی به رونق اقتصاد و فروش فیلم‌ها ندارد و مولفه های دیگری در این مسئله دخیل است که نیاز به واکاوی و دقت نظر دارد. رئیس سازمان سینمایی افزود: رونق اقتصادی شاخص‌هایی دارد: تولید، اشتغال، مخاطب سینما، توسعه زیرساخت و مسائلی از این دست. بیکاری سینماگران به این دوره محدود نیست، افرادی هستند که یک دهه یا دو دهه بیکار بوده‌اند. دلیل این بیکاری، رونق تولید فیلم نیست، مسئله این است که بخش خصوصی رغبتی برای همکاری با این افراد ندارد. بخش خصوصی دلایل و مختصات خودش را دارد، در عین حال، در همین شرایط هم، در بخش خصوصی، کارگردان یا تهیه‌کننده‌ای سالی پنج پروژه دارد.

محمد خزاعی گفت: ما نمی‌توانیم بخش خصوصی را مجبور کنیم با فلان کارگردان، تهیه‌کننده و بازیگر کار کند اگر توجیه اقتصادی و منطقی برایش ندارد. این زیر سوال بردن فروش فیلم‌ها و استقبال از اکران سینماها بدون در نظر گرفتن دلایل و مسائلی که در تولید موثر است، ذهن ها را گمراه می‌کند. آیا بیکاری شما دوستان به یکی دو سال اخیر مربوط است، خوشبختانه پلتفرم‌ها بازار خوبی دارند و تولید در آنها پررونق است، تعدادی از کارگردان‌ها، تهیه‌کننده‌ها و بازیگران هر سال در پلتفرم‌ها مشغول کارند، پس کار و پروژه وجود دارد. او با اشاره به حضور بیش از ۷۰ فیلم سینمایی در جشنواره فجر ۴۲، تولید بیش از ۲۵۰۰ فیلم کوتاه که حدود ۵۰ درصد آن‌ها با حمایت، مشارکت و همراهی انجمن سینمای جوانان ایران تولید شده اند و تهیه و تولید بیش از ۹۰ مستند و ۴۰ انیمیشن در مرکز گسترش در سال گذشته در کنار گردش چرخ صنعت سینما در بخش‌های اکران، توزیع، پخش و تبلیغات سینمایی خاطرنشان کرد: به طور میانگین در هر فیلم سینمایی تا سقف ۱۰۰ نفر و در فیلم های مستند و کوتاه حدود ۱۰ نفر در هر اثر مشغول به کار بوده اند. یعنی به طور تقریبی، سال گذشته، بالغ بر ۳۰ هزار نفر در تولید آثار سینمای ایران در سال گذشته نقش و همکاری داشته اند؛ و این ظرفیت، در کنار امکان اشتغال خوبی که در بستر پلتفرم ها فراهم شده قابل ملاحظه است. به گفته وی، این وضعیت گوشه ای از تلاش های سازمان سینمایی در کنار سایر مجموعه های هم افزا برای رونق مضاعف و رشد و گسترش ظرفیت های تولید و اشتغال در سینماست؛ عدم اشتغال، شاخص های متفاوتی دارد که بعضی از آنها را خود دوستان و عزیزان منتقد بهتر می دانند. بنابر این، لازم است تلاش کنیم تا با ارائه قصه های بدیع، نو و دغدغه‌مند بتوانیم سینمای کشور را همراهی کنیم. رئیس سازمان سینمایی در ادامه سخنانش گفت: دلایل بیکاری نسل‌های مختلف بازیگری و کارگردانی مسئله امروز سینما نیست، همواره وجود داشته است. برخی از این عزیزان که امروز منتقد شرایط هستند خودشان سابقه مدیریتی دارند؛ مگر در آن دوره ها، این چالش ها وجود نداشته است؟ می‌توان بررسی تطبیقی از عملکرد ادوار داشت با مختصات و الزامات اجتماعی و جامعه شناختی امروز. بعضی سینماگران مسائلی دارند که به کم‌کاری منجر می‌شود، گروهی موردپسند فضای جدید و آثار تازه نیستند و این را هم بدانیم که سینما، دائم تغییر می‌کند و هیچ نسل و گروهی همیشه پرکار و فعال نبوده و همواره با «چرخش نسلی» روبروئیم. محمد خزاعی گفت: آمار صدور پروانه ساخت ما مشخص است، در تولید عقب نیفتاده‌ایم، میزان سرمایه‌گذاری دولتی در تولید آثار شفاف و عیان است. به عنوان مثال تولید در بنیاد سینمایی فارابی، نسبت به گذشته چهار برابر شده و در مرکز گسترش سینمای مستند، تجربی و پویانمایی و انجمن سینمای جوان، آمارها موجود است که حمایت از این نوع آثار چند برابر شده است. او با بیان اینکه ورود انبوه و بی‌رویه فارغ التحصیلان جدید دانشگاه‌ها، آموزشگاه‌ها و موسسات تجربی و کمرنگ شدن اشتیاق بخش‌خصوصی برای سرمایه‌گذاری را در وضعیت موجود نباید نادیده بگیریم ادامه داد: وظایف دولت، افزایش تولید و رونق در این زمینه است که به اشتغال‌زایی منجر می‌شود. چگونه است که تولید آثار در همه بخش‌های سینمای ایران افزایش داشته، اما بیکاری بیشتر شده است؟ دولت سیزدهم، برای رونق عرصه فرهنگ و هنر، برنامه داشته و دارد و تلاش می‌کند این برنامه‌ها را عملی کند. همه اهتمام ما در بخش فرهنگ، همین است. محمد خزاعی در بخش دیگری از سخنانش یادآور شد: بیکاری هنرمندان در همه جای جهان، دلایل مشابهی دارد. گاهی می‌شود به این موضوع تمرکز کرد که صنوف به وظایف خودشان عمل نکرده‌اند. اگر آیین نامه امنیت شغلی هنرمندان، یک دهه پیش تهیه و تصویب می شد این روزها شاهد بیکاری گسترده نبودیم. سندیکاهای دیگر، در حوزه‌های دیگر، از حقوق اعضای خود دفاع کرده و درباره آنها پاسخگویی و نسبت به دولت، مطالبه دارند اما در سینما، این رخ نداده است. او ضمن تشکر از همه آنانی که در عرصه سینما و در شکل‌گیری و راهبری صنوف زحمات فراوانی متحمل شده اند و امروزه سینمای ایران مدیون تدابیر و زحمات آنهاست،گفت: انسجام صنوف سینمایی امری ضروری است و انتظار می‌رود بزرگان و دست اندرکاران بانفوذ این عرصه ، فضا را به گونه ای کنترل کنند که کار صنفی به صورت جامع و درست انجام پذیرد تا پروژه ها موظف باشند از اعضای صنوف استفاده کنند تا بدین طریق بخش قابل توجهی از مشکلات بیکاری بعضی سینماگران مرتفع شود. خزاعی با گلایه از برخی بی انصافی‌ها گفت بعضی دوستان، برای نقد کردن شرایط سینما، دست پیش می‌گیرند تا به پرسش‌هایی که خود سینماگران دارند، پاسخ ندهند، خزاعی یکی از کارکردهای صنوف را رسیدگی مستمر و منظم به وضعیت معیشتی اعضای آن دانست. او گفت: نکته مهم دیگری که در سینمای ایران رخ داده معلول شرایط اقتصادی است، واقعیت این است که فیلمسازی گران شده، دیگر نمی‌شود با ۵۰۰ میلیون تومان فیلم ساخت. تولیدهای ارزان قیمت، در گذشته بیشتر بود، با وجود این گرانی، نمودار آماری صدور پروانه ساخت و نمایشی که ما صادر کردیم، نشان می‌دهد ما شرایط را برای فیلمسازی مهیا کرده‌ایم تا آنانی که فرصت دارند، این فضا را از دست ندهند. حمایتی که از تولید صورت گرفته نه تنها کمتر از ادوار گذشته نبوده، بلکه شاهد رشد چند برابری نیز هستیم . همچنین در توسعه زیرساخت، سینماسازی و تجهیز سالن و موارد دیگر با جهش معنادار و قابل توجهی روبرو هستیم.

وی ادامه داد: با توجه به گزاره‌ها و راهبردهای طراحی شده در سال جدید، به طور قطع، روند رشد و جهش فعلی با مشارکت گسترده‌تر بدنه صنوف وخانواده سینما ادامه خواهد داشت که همین موضوع نشان می دهد چشم‌انداز پیش رو روشن است. اصغر فارسی، حبیب ایل بیگی، قادر آشنا، علیرضا اسماعیلی، یزدان عشیری، محمدرضا سوقندی، مجید زین‌العابدین، محمد حمیدی‌مقدم، هاشم میرزاخانی، مهدی آذرپندار، مجید اسماعیلی، لادن طاهری، سیدصادق موسوی، غلامرضا نجاتی و رمضانعلی حیدری‌خلیلی در این جلسه حضور داشتند. ۵۷۵۷ برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1903971